'Als kinderergotherapeut kun je de eigenwaarde van kinderen en hun ouders vergroten'
Toen ik mijn loopbaan startte met activiteitenbegeleiding kwam ik er al snel achter dat ik wat miste, namelijk het doelgerichte, dus echt een verandering teweegbrengen bij iemand. Vervolgens ben ik bij ergotherapie terecht gekomen, waarmee ik echt dat verschil kon maken voor mensen. Vooraf aan mijn studie had ik al de voorkeur voor het begeleiden van kinderen en tijdens mijn studie viel het kwartje echt; dat was waar mijn toekomst lag. Nu werk ik al 15 jaar kinderergotherapeut en heb ik, sinds begin 2020 mijn post-HBO kinderergotherapie specialisatie.
Het dagelijks handelen gemakkelijker maken
We zijn als ergotherapeuten gericht op het dagelijks handelen. We proberen dat handelen gemakkelijker te maken, waardoor iemand kan participeren in de samenleving. We kijken dus heel praktisch naar hoe iemand weer mee kan doen met de gewone dagelijkse activiteiten, zover als mogelijk is natuurlijk én binnen hun wensen en de wensen uit hun omgeving. Dat kan op school of thuis zijn en op verschillende gebieden, zoals op het gebied van zelfverzorging, zelfredzaamheid, spel of mobiliteit. Het is dus heel praktisch.
Een hulpmiddel; alleen als het écht niet anders kan
Ik werk met kinderen vanaf anderhalf tot 18 jaar. Ik zie kinderen met prikkel-verwerkingsproblematiek en met problemen in het motorisch handelen, oftewel praktische vaardigheden. Daarbij kun je bijvoorbeeld denken aan planmatig handelen, concentratie of fijne motoriek, dus: hoe voer je iets uit en hoe werken de handen samen? Mensen kunnen bij een ergotherapeut terecht via een verwijzing van de huisarts of direct, dus zonder verwijsbrief. Dit kan wanneer een ergotherapeut in de eerste lijn werkt. Deze ergotherapeut voert dan een screening uit, waarbij wordt vastgesteld of de cliënt bij de ergotherapeut aan het juiste adres is. Ik zie heel diverse vragen, zoals bijvoorbeeld kinderen die een voorziening of hulpmiddel nodig hebben. Denk daarbij aan aangepast meubilair voor op school, een fietsvoorziening, aangepaste autostoel of eenvoudigere hulpmiddelen als een potloodgripje of wiebelkussen. In zo’n geval zetten we een voorziening pas in als reguliere ergotherapie niet genoeg kan helpen, dus alleen als het écht niet anders kan. Ik geef ook presentaties en advies aan scholen, ouders en andere disciplines op het gebied van wonen, zelfzorg en vrije tijd.
Gevoel van eigenwaarde voor zowel de kinderen als de ouders
Wat ik het leukste vind aan het vak van ergotherapie is dat je kinderen verder helpt en dat je ze een gevoel van eigenwaarde meegeeft. Zowel de kinderen zelf als de ouders. Je kunt ze handvatten meegeven voor de dingen waar ze tegenaan lopen, waar ze héél hun toekomstige leven wat mee kunnen. Dat vind ik het belangrijkste. Het leukste aan werken met kinderen, vind ik hun spontaniteit en hun open houding. Je kunt het via een spel zó leuk maken om dingen te verbeteren. Je lost niet altijd alles op, maar je geeft ze echt wel iets constructiefs waar ze mee verder kunnen. Hierdoor wordt hun gevoel van eigenwaarde vergroot. Dat is iets wat ik heel belangrijk vind en ook het mooiste van het beroep. Naast het begeleiden van kinderen is het adviseren van ouders ook een groot onderdeel van het begeleiden en het ondersteunen van het kind. Want met alleen de therapie red je het niet. Je hebt zeker ook de ouders en de omgeving nodig, dus de school en andere betrokkenen om het geleerde goed te implementeren.
Het liefst ben ik met de kinderen bezig
Wat ik soms moeilijk vind aan mijn vak is dat je steeds complexere vraagstellingen krijgt, waarbij er meerdere dingen spelen en er meerdere hulpvragen zijn. Daarvoor hebben we een (te) beperkte tijd om te behandelen vanuit de zorgverzekeraar. Hierdoor kun je een begin maken met de behandeling en moeten vervolgens de ouders een beslissing nemen of ze zelf verder willen of stoppen. Het minst leuk qua werkzaamheden vind ik het doen van de administratie voor mijn eigen praktijk, want het liefst ben ik met de kinderen bezig.
Het belang van Kwaliteitsregistratie voor Paramedici
Ik vind het belangrijk om een kwaliteitsregistratie te hebben, het voorkomt dat ik indut of denk: ‘Ik weet het allemaal wel en ik doe het al jaren zo.’ Dat is wel iets wat ik om mij heen zie bij een aantal paramedici. Het is ontzettend goed om je steeds te blijven ontwikkelen en jezelf te blijven triggeren. Hierdoor krijg je steeds weer nieuwe inzichten. De wereld verandert, er wordt onderzoek gedaan en de inzichten veranderen, ik vind het belangrijk om hierin bij te blijven. Kwaliteitsregistratie stimuleert om hierin actief mee te blijven doen.
Ik ben echt een behandelaar
Wat minder goed bij mij past als persoon zijn de activiteiten voor kwaliteitsregistratie waarbij je jezelf naar voren brengt, dus bijvoorbeeld bij het schrijven van een artikel, het geven van een presentatie of het profileren van de beroepsgroep. Dit vind ik daardoor minder gemakkelijk om te doen als activiteit. Ik ben echt een behandelaar en doe bijvoorbeeld graag mee aan regiogroepen. Bij de activiteit IPO, dus ‘Individuele professionele ontwikkeling’ vroeg ik weleens een collega mij feedback te geven via een vragenlijst en hieruit kwam alleen maar positieve feedback. Hierdoor kwam er niets uit wat ik doelgericht in kon zetten. Wat je als paramedicus wilt weten, is op welke gebieden je zelf nog wat míst. Het is goed dat -wanneer mensen feedback geven aan collega’s-, zij zich ervan bewust zijn dat de feedback bedoeld is om er verbeterpunten uit te halen.
Tip voor je herregistratie: Eén cursus per jaar
Wat ik anderen als tip zou willen geven voor hun kwaliteitsregistratie, is om ieder jaar één cursus te doen. Dat hoeft echt niet altijd een langdurige te zijn, dat kan ook een cursus van één of twee dagen zijn. Hierdoor heb je altijd weer nieuwe kennis die je mee kunt nemen in je behandeling. Dat is wat ik voor mezelf bijhoud op het gebied van scholing. Een andere tip is om je aan te melden bij een groep waar je ook aan intervisie doet. Naast dat je daar punten voor krijgt bij je herregistratie, heb je er ontzettend veel aan doordat je samen met collega’s gaat brainstormen en reflecteren op behandelingen en casuïstiek.
Ik denk dat ergotherapeuten veel meer kunnen bieden dan vaak wordt gedacht
Bij ergotherapie denken mensen al snel aan voorzieningen en hulpmiddelen, maar wij zijn zeer breed inzetbaar. Ik denk dat ergotherapeuten veel meer kunnen bieden dan vaak wordt gedacht en zouden bij veel meer casussen betrokken kunnen zijn. Wanneer het al gaat om dagelijks handelen, kun je iets waardevols bijdragen als ergotherapeut. Ergotherapeuten worden steeds vaker ingezet door andere disciplines en zorginstanties zoals jeugdzorg, gemeentes, consultatiebureau, kinderartsen en therapeuten. Dat mag nog veel meer, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Dit geldt vooral heel sterk voor de ergotherapeuten die werken in de eerste lijn, zoals ik. We kunnen snel en kortdurend advies geven, wat echt een verschil kan maken voor een cliënt. Dus méér bekendheid bij cliënten, maar ook bij andere paramedici is van belang. Ik denk dat hierbij multidisciplinaire samenwerking heel erg belangrijk is. Ik merk dat paramedici nog wel de neiging hebben om vooral binnen hun eigen discipline te denken, wat ook logisch is, maar samen bereik je meer!
